Yaşar Kemal’in ölümsüz eserlerinden birisi de Kanın Sesi. Kanın Sesi romanı büyük ustanın “Kimsecik” adını verdiği üçlemesinin üçüncü ve son kitabı olarak biliniyor. İlk iki kitaptaki öykünün ve olay örgüsünün tamamlayıcısı olan bu eser, 1991 yılında Toros Yayınları tarafından basıldı. “Kimsecik” serisinde yer alan diğer kitaplar gibi yarı otobiyogarik bir eser olan Kanın Sesi, okuyuculardan ve edebiyat çevrelerinden tam not aldı. Zaten büyük usta Yaşar Kemal’in kaleminden çıkan ve onun anlatımıyla okuyucuya aktarılan bir hikayenin başarısız olması da beklenemezdi.
Kanın Sesi romanında, “Kimsecik” serisinde ana temayı oluşturan insanı duygulardan “korku” baskın metafor olarak karşımıza çıkıyor. Yaşar Kemal, bu eserinde korkunun her türlüsünü okuyucuya aktarıyor ve hissettiriyor. İnsanoğlunun yaşadığı korku ne denli farklı şekillere bürünebiliyor ve nasıl hadiselere yol açabiliyor bunları bize gösteriyor.
Serinin ikinci kitabı Kale Kapısı’nda babasını öldürdüğü için firarda olan Salman’ın köydeki üvey kardeşi Mustafa dahil pek çok çocuğu ölümle tehdit ettiğini ve korkuttuğunu biliyoruz. Bu romanda ise Mustafa’nın Salman tarafından alıkonulması üzerinden zaman geçmiş olmasına rağmen halen üzerindeki korkuyu atamamıştır. Salman’ın korkusundan korkunç hayallere dalan köyde dolaşan bir kara atlının Salman olduğuna inanır. Mustafa’yla birlikte pek çok köylü de onun Salman olduğunu iddia etmektedir. Kara atlının köyde dolaştığı vakitlerde kimse korkudan evden çıkamaz olmuştur. Mustafa korkuya dayanamaz ve bir sabah kasabaya, babasının dayısı Emir Ağa’nın yanına kaçar. Emir Ağa Mustafa’yı yanına alır; ancak ağanın büyük oğlu Kero, Mustafa’nın kaçtığı korkularını tekrar hatırlatacak ve sürekli onun üzerine gidecektir.
